Dializa otrzewnowa

Kolejną metodą leczenia nerkozastępczego jest Dializa Otrzewnowa. Oczyszczanie krwi odbywa się poprzez wykorzystanie naturalnej, fizjologicznej bariery jaką jest otrzewna. Otrzewna to błona wyściełająca wnętrze jamy brzusznej, bogato ukrwiona. Dla oczyszczania krwi spełnia taką role jak błona w dializatorze. Aby mogło dochodzić do usuwania wody i szkodliwych produktów z krwi do wnętrza jamy otrzewnej wpuszczany jest specjalnie przygotowany, jałowy płyn w ilości średnio 1,5 do 2 litrów jednorazowo. Płyn pozostaje w jamie brzusznej kilka , średnio 6 godzin (z przerwą nocną minimum 8 godzin) po tym czasie płyn jest wypuszczany ( powinno go być więcej niż wpuszczonego) i wpuszczany jest kolejna porcja płynu. Aby regulować skuteczność zabiegu dializy otrzewnowej używane są różne rodzaje płynu, różnią się one stężeniem glukozy. Od tego zależy „siła” usuwania wody. Wraz z wodą przez błonę otrzewnej przechodzą szkodliwe produkty przemiany materii. Ten rodzaj dializy otrzewnowej to tzw. CADO: Ciągła Ambulatoryjna Dializa Otrzewnowa.

Aby płyn mógł być wprowadzany i wyprowadzany z jamy otrzewnowej, przez powłoki skórne do wnętrza zakładany jest cewnik, zwany cewnikiem Tenckhoffa. Jest to dren wprowadzany podczas zabiegu na bloku operacyjnym. Od momentu wprowadzenia do pierwszego zabiegu dializy otrzewnowej powinien minąć czas około 6 tygodni potrzebny na stabilizację drenu w powłokach skórnych, tak by się nie wysuwał podczas poruszania pacjenta. Zabiegi Dializy Otrzewnowej wykonywane są po odpowiednim przeszkoleniu, samodzielnie przez pacjenta w domu. Drugi rodzaj dializy otrzewnowej to ADO: automatyczna dializa otrzewnowa. Zalety to prowadzenie zabiegów w trakcie snu, w nocy.

Wymiany wykonywane są częściej, automatycznie przez specjalny cykler. Obie odmiany dializy otrzewnowej pozwalają pacjentowi na większą swobodę, możliwość pozostawania w domu, utrzymania pracy, uczęszczania do szkoły. Pacjent musi jednak spełnić określone warunki, by móc się w ten sposób dializować : podstawowym warunkiem jest spełnienie kryteriów medycznych. To pacjent z lekarzem musi ustalić możliwość wykorzystywania błony otrzewnowej do dializoterapii. Kolejny element to wystarczająca sprawność i możliwości nauki lub konieczność pomocy osoby bliskiej, opiekuna (szczególnie u dzieci i osób starszych zniedołężniałych).

Kolejny warunek to możliwości socjalne, warunki domowe. Pacjent musi posiadać łazienkę, bieżącą wodę, najlepiej własny pokój. Możliwość przechowywania kartonów z płynami do wymiany, które dostarczane są bezpośrednio do pacjenta to również istotny warunek ( około 30 kartonów). Podstawą dobrego funkcjonowania tego typu leczenia jest szczególna dbałość o czystość i higienę rąk i okolicy wprowadzenia cewnika. Powikłaniem mogą być zakażenia miejsca wprowadzenia cewnika oraz zakażenie jamy otrzewnej. Konieczność zmiany metody leczenia na hemodializę występuje wówczas, kiedy skuteczność zabiegu nie spełnia warunków terapii. Ocena skuteczności dokonywana jest okresowo, podczas pobytu pacjenta w stacji dializ. Wizyty takie są planowane i ustalane w wyprzedzeniem. Pacjent pozostaje pod nadzorem lekarzy i pielęgniarek stacji dializ i zawsze może liczyć na pomoc i wsparcie.